Een ‘verrijking’ noemt Peter Rietbroek de stagiaires en schoolverlaters die hij aanneemt. Maar te veel romantiseren moet je het ook weer niet. ‘We zijn ook gewoon een commercieel bedrijf.’
‘Het zit in ons DNA, ik denk dat we het al twintig jaar zo doen,’ zegt Peter Rietbroek als je hem vraagt waarom hij kiest voor praktijkschoolstagiaires en collega’s met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hij is mede-eigenaar van Rietbroek, een bedrijf in schoonmaak en glas- en gevelonderhoud. ‘Het zit in onze cultuur. We zijn altijd bereid om mensen dingen te leren, oordelen niet snel en zijn behoorlijk familiair. Zo ontstaat een veilige omgeving. Een infrastructuur waarin jongeren met barrières het goed doen.’
Dat DNA mag je ook iets letterlijker nemen. Peter herkent regelmatig iets van zichzelf in de jongeren. ‘Sommigen komen binnen als branieschopper. Ik snap dat wel. Ik vond zelf de puberteit ook geen makkelijke periode. Mijn ouders hebben zich heel wat zorgen gemaakt. Toen ik ging werken, kreeg ik meer zelfvertrouwen, werd ik een vent. Dat speelt zeker mee. Wij veranderen mensen. Dat vind ik heel gaaf. Mensen komen bij ons binnen met sociale achterstanden, maar ons werk dwingt je tot communicatie. Met collega’s en met de bewoners van de gebouwen die je schoonmaakt. Daar word je opener van.’
Daarnaast is het voor Peter ook een praktische keuze om voor stagiaires en oud-leerlingen te kiezen. ‘Ons werk past goed bij hen. Het zijn mensen met een praktische instelling. Ze zijn minder goed in leren, maar stropen wel graag de mouwen op. Niet lullen, maar poetsen. We zijn natuurlijk ook een commercieel bedrijf. In onze branche ben je blij als je voldoende mensen hebt. Goede stagiaires nemen we graag aan. Ze zijn al opgenomen in het bedrijf en kennen onze normen en waarden. Voor sommigen fungeren we als een springplank voor de arbeidsmarkt. Zij werken hier een paar jaar en stromen dan binnen of buiten de branche door. Anderen blijven hier heel lang werken. En daar zijn we heel blij mee.
Rietbroek heeft 110 man personeel en daarbij altijd zo’n vier stagiaires rondlopen. ‘Stagiaires komen hier binnen als leerling-schoonmaker of leerling-glazenwasser. Ze beginnen letterlijk op de onderste tree van de ladder. Met de kelderraampjes en de begane grond. Je begint echt bij de basis. We leren ze eerst de normale werkregels, zoals: op tijd komen, niet roken in een gebouw en hoe je omgaat met de mensen die je tijdens je werk tegenkomt.’
‘We nemen zeker niet iedereen aan. We kijken altijd of iemand bij ons bedrijf past. Kan hij of zij daar geen afbreuk doen? Heeft iemand een verleden met justitie? In welke mate? Wij sturen die mensen wel bij klanten naar binnen, hè? Mijn stelregel is dan ook: bij twijfel niet inhalen. Gelukkig snapt het PrO Grotius welke leerlingen bij ons passen. Daarmee is zeker 80% van de voorselectie al gedaan.’
Een nieuwe stagiaire of schoolverlater wordt bij Rietbroek niet lukraak in een team geplaatst. ‘Wij vinden een goede match belangrijk. Op welke afdeling en in welke team past iemand het beste? Glazenwassers zijn andere mensen dan schoonmakers. Qua sfeer onderling en ook qua motoriek. Daarnaast vragen we welke vaste collega’s het leuk vinden om iemand te begeleiden. Niet iedere werknemer wil dat. Dat mag.
Een stagiaire komt in een team van 6 tot 8 man. Hij werkt zij-aan-zij met collega’s en heeft regelmatig gesprekken met zijn teamleider. Wat wij daarnaast belangrijk vinden is helderheid en structuur. Je kan bij ons veel doen, we kunnen problemen met je oplossen, maar er zijn ook grenzen. In ons personeelshandboek staat heel duidelijk wat er van je wordt verwacht.’
Peter heeft inmiddels heel wat stagiaires en schoolverlaters zien komen en gaan. ‘Ik hoor soms ondernemers zeggen: ik heb het ook geprobeerd. Dat werd niks, dus ik doe het niet meer. Maar dat hoort erbij. Je moet er rekening mee houden dat niet elke stagiaire of medewerker met een afstand tot de arbeidsmarkt een succes wordt. De driehoek met school is dan erg belangrijk. Wij hebben korte lijnen en veel contact. We kennen elkaar. Zo komt het nooit als verrassing als iemand niet functioneert.’
Succesverhalen heeft Peter genoeg. 'Het is een verrijking. Je verandert soms zelfs hele gezinnen. Laatst was er een gamende puber die de hele dag op bed lag. Tijdens zijn stage kwam hij ineens voldaan thuis met enthousiaste verhalen. Bedenk je eens wat dat betekent voor de gezinsdynamiek! En kijk zie je deze foto? Gemaakt door één van mijn teamleiders tijdens een diploma-uitreiking van een stagiaire. Zijn vader kwam in tranen naar mijn collega toe. Jarenlang maakte hij zich zorgen over de toekomst van zijn zoon. Nu was hij zo trots op hem. Zijn zoon had van ons een arbeidsovereenkomst gekregen.’
