‘De ontwikkeling van de jongeren is teamwork’, vindt Samira. Dankzij bedrijven waarmee het PrO Grotius samenwerkt, ontdekken leerlingen hun talenten en doen zij succeservaringen op. Dat is prachtig en soms uitdagend. Samira vertelt graag het eerlijke verhaal.
Samira Ouddouche is mentor van de vijfde klas. Daarnaast is zij stagecoördinator en coördineert zij de samenwerking met bedrijven. ‘Onze leerlingen moeten een beeld krijgen van wat werken inhoudt, welke mogelijkheden er zijn en waar ze blij van worden. Daarom lopen zij veel stage en halen we bedrijven de school in. Vakmensen komen bijvoorbeeld gastlessen geven en we krijgen productiewerk voor interne stages. Soms geeft een bedrijf materialen aan de school. Laatst was er een fietsenverhuurder die oude fietswielen over had. Perfect voor de praktijkles techniek!’
Maar Samira denkt verder. ‘Op school ontwikkelen we algemene beroepsvaardigheden zoals monteren, schoonmaken of snijwerk in de keuken. Vakspecifieke vaardigheden als schilderen, parket leggen, kinderen verzorgen of de schoonmaak van medische apparatuur leren de leerlingen op de werkvloer. Daarvoor zijn de bedrijven onmisbaar. Op school kunnen jongeren een aantal branchecertificaten halen. Maar als een leerling een specifieke interesse heeft, bijvoorbeeld graag in een kapsalon wil werken, dan zoeken we een kapper die plek heeft in zijn interne bedrijfsopleiding.’
Samira is altijd bezig om haar netwerk te vergroten en dat doet ze niet alleen. Alle collega’s van het PrO Grotius denken mee. ‘Overal waar we komen, gooien we een balletje op. Of we nu aan het werk zijn of in de kroeg zitten. Dat komt omdat iedereen heel betrokken is bij deze doelgroep: jongeren met een leerachterstand die graag met hun handen werken. Ze zijn vaak enorm loyaal. Ze hebben alleen een kans nodig om zich te ontwikkelen. Voor bedrijven die praktisch personeel zoeken, zijn zij erg interessant. Eerst als stagiaire en aan het eind van hun opleiding als vaste medewerker. Of bijvoorbeeld wanneer ze na het praktijkonderwijs doorleren en een bijbaan zoeken.’
In haar rol als stagecoördinator gaat Samira uitgebreid in gesprek met geïnteresseerde bedrijven. Dat is soms best puzzelen. ‘Door het verschil in dagindeling van scholen en bedrijven, loop je soms tegen logistieke uitdagingen aan. Bedden kun je niet ’s middags om drie uur verschonen. Daar kan een hotel niets aan doen. Ook hebben bedrijven vaak geen goed beeld van wat een stage van hen vraagt. Zo zijn er naast individuele stages ook groepsstages voor de jongste leerlingen. Men denkt dat het een hoge belasting is. Dat een grote groep leerlingen tegelijk op één plek in het bedrijf komt. Maar het gaat om zes werkplekken verspreid over het bedrijf én er komt een docent van school mee.’
Ze investeert veel in de relatie met een bedrijf. ‘Het gaat erom dat je er samen aan wilt trekken en begrip hebt voor elkaar. Als we een vraag vanuit school stellen, kijken wat we wat een bedrijf daarvoor nodig heeft. Soms komt een bedrijf zelf met ideeën voor een samenwerkingsvorm. Daar sta ik altijd voor open. Tegelijkertijd ben ik eerlijk. Niet elke plek is goed voor onze leerlingen. Het zijn praktische jongens en meisjes die een handje kunnen helpen, maar ze moeten er natuurlijk ook van leren. En omgekeerd. Ik kan niet beloven dat het altijd goed gaat.’
Er is veel communicatie en begeleiding vanuit school. Elke stage begint bijvoorbeeld met een klikgesprek en een proeftijd van drie weken. Daarna komt er regelmatig een docent langs op de stageplek. Ook vanuit het bedrijf moet er goede begeleiding gegeven worden. ‘Een leerling moet bijvoorbeeld precies weten wat er van hem verwacht wordt. Het is belangrijk dat je echt geïnteresseerd bent in hem en elke dag evalueert. Dat hoeft maar een paar minuutjes te zijn, bijvoorbeeld om een compliment te geven. Deze jongeren hebben zo vaak gehoord dat dingen niet goed gaan. Hoe fijn is het dan als iemand zegt waar je goed in bent?’
‘We vragen veel van bedrijven. Daarom is het belangrijk om een heen-en-weer relatie te hebben. Daar moet je over nadenken als school, vind ik. Neem onze glazenwasser, vroeger hadden we daar een onbekend bedrijf voor. Nu laten we de ramen doen door één van onze vaste stagebedrijven. Heel leuk, zij komen met oud-leerlingen van ons de boel doen. Ook het drukwerk besteden we uit aan een stagebedrijf. En als we broodjes nodig hebben of gaan borrelen, zoeken we eerst binnen de horecabedrijven waarmee we samenwerken. Soms wil een bedrijf onze praktijkruimte gebruiken voor een interne opleiding. Zo is er nu een samenwerking met het ziekenhuis op dat gebied. Dat is meteen goed voor onze leerlingen. Zij zien dat hun ouders, de buurvrouw of andere volwassenen het werk doen waarvoor zij worden opgeleid.’
Regelmatig komt het voor dat leerlingen op school niet uit de verf komen, maar tijdens hun stage ineens opbloeien. ‘Ze kunnen je enorm verbazen. Dan ontdekken ze in het bedrijf iets waar ze blij van worden. Een nieuw talent. Je ziet ze groeien en in balans komen. Vaak eindigt een stage dan in vast werk. Daar genieten wij als docenten van, en de begeleiders op de werkvloer natuurlijk ook. Zoals met Sam. Hij ging met tegenzin naar school, maar werkte wel hard tijdens zijn stage. Dat bedrijf was perfect voor hem. Ze spraken zijn taal, gaven goede begeleiding en begrepen wat hij doormaakte. Ze gaven hem het gevoel dat hij welkom was. Hij begon zelf initiatief te nemen om aan zijn competenties te werken. Voor hem ontwikkelden we een individueel traject met vier dagen stage en één dag school. Na hard trekken haalde hij zijn examen. We hebben nog steeds contact. Hij komt met zijn bedrijf regelmatig de ramen van onze school zemen. Hij zei altijd: “Juf, dát doe ik nooit.” Nu is hij zo trots dat hij zijn werk graag laat zien aan anderen. Dan hebben we het als team -school, leerling en bedrijf- goed gedaan!’
